Terwijl een hondje bedelt om
een ijsco, blaat het uitgestalde
blote schaap over de markt
(het kan niet meer lopen,
geen lam meer leiden
naar het beste groene veld):
 
Ze hebben me opgejaagd en vernederd,
ik ben nog nooit zo vernederd geweest
als die dag in het zand, het gras was al
weggevreten, ik dacht nog, hier moet ik
niet wezen. En wat bleek: ik was al in-
gesloten, mensen waren naderbij geslopen.
Wie schuld heeft, ik weet het niet. Ik niet.
Ik was bereid mijn jas op te geven, maar
toen ik kaal was, begon een jongen met
kale benen mijn achterpoten te verdraaien. 
Het bleek een enig spel. Al snel deden
alle mannen lenig mee. Alles duizelde
en nu kan ik geen lam meer leiden,
geen zwarte kuilen meer aanwijzen,
niet meer zingen met de kronkelende
kikkers langs het pad. Praten moet ik,
keuvelen zonder te dwalen, en wie ben ik
om dat te weigeren, ik ben gevangen en
verduiveld! opgedeeld in gelijke stukken.
Stukken schaap ja en wie gaat dat betalen?