Kom dokter, dans met mij
het leven is mijn weiland
vol gras, zo pas gemaaid
geurend naar ledervet
van bezadelde paarden
leg uw theorieën weg
in diepe donkere laden
leg af het kruis dat op u drukt
dat zo benauwd
uw horizon beperkt
openheid wordt nu vereist,
verlangd,
door mij dan toch
Ongeloof is geen neurose,
geen dwaling van de geest
zij brengt mij wolkeloze luchten
en dubbelzoute regen
een wind
die waait door mijn hoofd
komt van alle streken
zij heeft geen huis, kent geen god
laat mij met mij gelukkig zijn
alleen met mij
en soms
heel soms
ook met een ander
[…] Toen ik me verder in zijn werk ging verdiepen bleek dat Vestdijk ook een omvangrijk wetenschappelijk werk (687 pagina’s) heeft geschreven, ‘Het wezen van de angst’. Deze, als dissertatie bedoelde, monografie werd reeds voltooid in 1949 en werd opgedragen aan H.C. Rümke, de “leermeester”. Toen ik dit las moest ik meteen denken aan een gedicht dat ik heb geschreven naar aanleiding van een uitspraak van deze professor in de psychiatrie ‘Open brief aan professor Rümke’ Hier te lezen: https://www.krakatau.nl/open-brief-aan-professor-rumke-wouter-van-heiningen/ […]
ja mooi; zeker ook de opbouw; je ziet het einde als lezer niet aankomen;
een verdienste zoiets
Ik heb je dit gedicht vanmiddag in Brielle horen voordragen. Het spreekt mij heel erg aan en ik zal het aan mijn medevrijdenkers doorgeven.
Heel goed gezien en gevonden! De quote die je aanhaalt kwam ik tegen in het Dolhuys in Haarlem. Dat was de inspiratie tot dit gedicht.
“In tegenstelling tot wat Freud en anderen voor en na hem beweerden, meent Rümke op grond van zijn ervaringen als psychiater dat ‘het zogenaamde ongeloof veel sterker verwantschap vertoont met de neurose dan echt geloof’.”
Ik vind het een erg leuk gedicht! Ik dacht eerst dat het over je eigen psychiater ging, had me misschien nóg meer aangesproken. Maar nu weet ik tenminste wie Professor Rümke is, dank zij Google en jou.