ook stenen krimpen tot dragelijke stof – elsje de wit
Wijs me de steen in het hoofd,
elke beweging voert tot
een traag schouwspel.
Ik lig en jij
naast mij tussen de coulissen
van het leven.
De wereld oreert, creëert en fêteert.
Wij leggen vruchten op de tong
en zwijgen
louter
om het zwijgen.
Knap gedicht. Laatste strofe is heel mooi.
Geweldige titel. Echt. Geniaal, durf ik zelfs te stellen. Ik ga nu het gedicht lezen.
Dat vind ik dan weer minder.
Haha die Martin.
Martin B. vooral uw tweede reactie vind ik redelijk—-
tot best grappig.
Dank
Mijn hartelijke dank aan B. Vogels
Zeg maar je. Trouwens, je andere dichies hieronder vind ik beduidend sterker. Ik wou er nog op reageren, maar mijn handen hadden andere plannen.