Anders dan anders lag je deze keer
scheefgevouwen, met de rug
naar achterliggende gedachtengangen
tegen een muur, dat wel, al kwam houvast
eenzijdig niet goed tot zijn recht,
zo vastomlijnd in ongepast gemeten
je rode draad bleef zichtbaar en week
af, blokte kronkels als patroon
in wat niet weet kan ook niet deren
hier en daar luste je een beetje maar
dat hield de sjeu in ons bestaan,
het gaf zelfs meer volume aan de jaren
ik kon het niet laten, pakte je op,
en begroef mijn gezicht in de
spreidstand van jouw verse geuren.
grijnzzz…en zo ontstaan er nieuwe woordsels;-)
wederkerig dus.. maar wedrekerig is ook niet verkeerd..
dank je wel. uiteraard is deze dank geheel wedrekerig. vind persoonlijk het altijd op zijn mins een uitdagende oefening te reageren op een gedicht dat je om wat voor reden dan ook boeit!
Nou Martin, je laat je maar lekker inspireren:-) Ik vind het alleen maar boeiend om te zien wat jij voor nagels, tanden en losse haren laat slingeren hier…grijnzzzz.
Gave zin trouwens: “over de kwijtschelding van verwijdering”…..
Helaas, ik kan het niet laten. Reageren op een gedicht door zelf iets te schrijven. Het inspireert me om van anderen gedichten te leze. Zoals deze. De woorden draaien rond en dan kom ik tot het volgende:
Kwijtschelding
je rode draad bleef zichtbaar
week achter week bleef het dagen
in de ochtend met minziek
in de avond met uitdachtelijk
gezeur over glazen die bekeken
netten die gespannen over
de mooiwoordelijke mensdroom
over de ideaalmompel
van geluksspanning
over de kwijtschelding
van verwijdering;
stukken tand
nagels
en wat losse haren.