onrust om de afstand naar de maan – harry m.p. van de vijfeijke
De dagen gaan en vragen
met de dag het geweten te herweten.
Ik treed in de morgen aan
gereed in de tred van tijd
en rede op te gaan.
Doe en ontmoet, hoog in de strot
de onrust om de afstand naar de maan.
Ik heb jarenlang wat mogelijks gedaan.
Is dat genoeg voor de rechtvaardiging
van een bestaan?
Dag na dag herroept mij de oude waan,
ik weet mij verwijderd, zie mij arm
en moedig staan.
De eerste strofe vind ik wat moeizaam, die zou ik weglaten.
Wat erin staat komt toch wel terug in de onderstaande strofen en je gedicht wordt dan een stuk pittiger.