ondertussen, in de woestijn – peter helsen

Er is een tweede die de kudde leidt, 
hij fluistert dierentaal 
in de verte is geen stad.

We zijn met honderd, als één mond.
Verzengend en hoopvol, slachtteder, 
onvervuld gevederd : het vliegen voor 
de kraaien.

Dan toch gefladder, in de hoofden en het oog
van die ene god : “de aanvulling van de eerste twee
stenen tafelen werd per sms verzonden, voorzie
krediet” 

De voorzienigheid heeft nu het woord, maar weer 
schudt zij het hoofd. De kudde gonst.
Ook dit vlees zal aan tanden kleven

Laat een antwoord achter aan Jan Holtman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK