no 199 – jan holtman
De muur staat weer stevig
op de fundamenten van
rust, reinheid en regelmaat,
maar ’t cement laat los en
ooit vergeef je me dat ik
je mateloos lief heb gehad.
De muur staat weer stevig
op de fundamenten van
rust, reinheid en regelmaat,
maar ’t cement laat los en
ooit vergeef je me dat ik
je mateloos lief heb gehad.
Op deze prachtige ochtend, lees ik dit prachtige gedicht.
Deze moet zeker in je bundel Jan.
Met deze woorden heb je me ergens diep geraakt…
Kus van je muze…