de geluiden van mijn kamer
steeds meer en steeds vaker
raak ik er aan gewend?
natuurlijk, het evolueert als een beest
vanaf toen ik de deur open deed,
voor het eerst (ja het bestaat,
mijn kamer), zat ik er in
gevangen, op mijn plaats gezet
de sleutel nog in mijn hand

nadat behang en verf kledderend
op de muren waren achtergelaten
en de rollers stilletjes vertrokken
groeide de rust tot een kakofonie aan
een koelkast die water rondzuigd;
de computer op een bureau, daaronder
moet gezogen worden en de printer
die een opdracht tot printen krijgt

vanaf vandaag de klok die ook zijn tikje
mag doen terwijl wind en water gieren
rondom een open raam en ik altijd

mezelf verstaanbaar proberend te houden

de geluiden van mijn kamer
en alles wat komt van de ruimte
daar omheen, van buiten de flat
de straat, Leiden, Nederland
DE HELE FOCKING WERELD
naar binnen geleid via de tv en radio
en het heelal dat zich ermee bemoeit
puur om zijn liefde te tonen:
ik hou ook van jou,
van jullie, van alles

als jullie fluisteren fluister ik mee

en de auto’s, de vuilnismannen
ambulances naar het LUMC
studenten die dronken zijn, en (de gelukkigen!)
niet in de sloot fietsen maar gewoon thuiskomen
mompelen, kotsen, lachen
zichzelf aan de praat houden
(wat een komieken)
vogels in de takken van de den voor mijn raam
fietsen die omvallen, niet
worden gerepareerd

wc’s die doorspoelen omdat zoiets hoort
het fornuis waar pasta wordt gekookt
mijn bed dat zachtjes kraakt als ik ga liggen;

de geluiden in mijn ruimte
ik en zij
gelukkig
ik en zij
de tijd door, van opwinding trillend:
als een smsje dat binnenkomt
‘wil je dat ik schreeuw? XXX’