Ergens tussen Hoogeveen
Bovenkarspel en Geleen
ligt een stukje niemandsland.
Een Bestemming heeft het niet.
Het is geen Natuurgebied.
Er staat geen enkel Nuttig Pand
op dit niet Winstgevend land.
Er wordt geen Boerenkool geteeld.
’t Is niet in Kavels Opgedeeld
en de ruigten en het riet
worden nimmernooit gewied.
Kinderen die kuilen graven.
Wilde paarden die er draven.
Ik droom in het lange gras
van hoe eens de wereld was.
Ergens, wáár wilt u nu weten
– maar dat ben ik glad vergeten –
ligt het laatste niemandsland.
Overal sneuvelen die kleine ruige landje, waar ik als kind zo heerlijk speelde en ook nu nog zo graag even doorheen loop.
In mijn dorp werd van zo’n landje een kinderspeelplaats gemaakt, met gemaaid gras en speeltoestellen, niet dat dat niet fijn is voor kinderen, maar toch… er was een hoekje met (nu omgehakte) wilgen dat beslist ‘enchanted’ was…
ook al wist je het wel… nooit verraden zulke plekken…:-)
gr enrico
gaaf verwoord