zwarte nachtexpres tragische
achtbaan aaneengesloten beelden
muffe klagende dromen niet
uit te bannen, mijn leven

geen eind laat staan begin
ontbrekende noodrem geen haltes
conducteur zwijgend met holle ogen
knipt mijn hart en mompelt
eindstation “de afrekening”

trage zilte tranen lekken
over mijn gebarsten lippen
soms komt de regen uit de hemel
vaker uit een mistig verleden
goed gerijpt maar een bitter jaar

ik snak naar adem
dwaze carnavaleske figuren
beschimpen een engel
met gebroken vleugels
ben van steen voel geen verdriet
ik ben beide