nachtcafé – hanny van alphen

melkwitte schuimvlokken
drijven uit elkaar

een dronken man
legt zijn hoofd ertussen

steun zoekend aan de bar

zijn magere vrouw
met zware weduwekuch
slaat achterover

achteloos wordt ze opgedweild

ik wankel naar buiten
en weer
ligt de nacht op z’n rug

  1. Door Tijsterblom
    24 januari 2012, 21:21

    Maakt me een beetje triest. Zal ook wel
    de bedoeling zijn. Vind het in elk geval
    een goed gedicht: sober en krachtig.

    Beantwoorden
  2. Door Martin
    25 januari 2012, 5:29

    ..ik vind het ookeen heelsterkgedicht.Beeldend. Je ziet het voor je. Inderdaad,niet meteen vrolijk stemmend. Maar wel scherp observerend.

    Beantwoorden
  3. Door Hanny van Alphen
    26 januari 2012, 22:41

    Bedankt voor jullie reactie op mijn cafeetje, Martin en Tijsterblom.

    Beantwoorden
  4. Door Jan Holtman
    27 januari 2012, 20:44

    Een goed gedicht is niet iets om vrolijk van te worden!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

  • Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
  • Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
  • Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
  • Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...

Vrienden van Krakatau

Cookies?
Cookies = OK
Deze website maakt gebruik van cookies.
Cookies zijn op uw computer opgeslagen codes die deze site gebruikt om enkele instellingen te onthouden. Daarnaast worden statistieken over het gebruik van de site bijgehouden via Wordpress en Google. Deze gegevens worden niet met derden gedeeld. Eventuele Google-advertenties op deze site kennen een eigen beleid.