na de tijd – eelke van es

Ik gluurde door de struiken
op mijn tocht weg van jou.

De regen gleed in mijn nek.
Ik moest nat worden,
ik wou grondig verpest
terugkeren naar de stad.
Achter de struiken vloeide het water.
Ik zag een bootje met zwarte ramen,
een vriendelijk scheurend tafereel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK