na de tijd – eelke van es

Ik gluurde door de struiken
op mijn tocht weg van jou.

De regen gleed in mijn nek.
Ik moest nat worden,
ik wou grondig verpest
terugkeren naar de stad.
Achter de struiken vloeide het water.
Ik zag een bootje met zwarte ramen,
een vriendelijk scheurend tafereel.

Reageer