n.a.v. – phillipe te bar

Black Swan : Aronofsky, 2010

Bij elke nieuwe stap die gaat in het anders
onbekende, daar waar ik uit moet komen
in dromig drijfzand dat al van ver ruikt

naar rot: krozen, as-
grauw. Verlegen knorren klinkt hardop
naast zalvend, maar gemeen, gakken of loeien
dat gilt open
dit drommig, dromig drijfzand,
braakbal van een lamme duivel.

“Toe maar, meisje! Schud eens op die beenderen… scherven…huid
en haar, vol bloed totdat er orde ligt en niets
anders is dan moest.”

Ach, kermende horror wordt betreden,
mijn horror, begeleid door knekelgillen
van herrezen reigers die zich grijnzend tonen louter in skelet.

nu
al wordend
ben ik dood

Wat hoort u? Het is weer het sissen
van die lamme duivel die neemt
al wat mooi,
al wat goed.

Immer oud zijn villend, stropend
Perpetuum Mobile gehouwen uit dooddonker teer,
dat alles bedekt wat een poging tot veranderen waagt
en dus mij bedekt.
Alles bedekt, maar vooral mij.
Mij, alles, mij

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK