Nou, ik hoef me niet meer af te vragen hoe het gaat!
Zouden we een pieper kopen of een lawine-clinic volgen?

Soms heeft ze haar lange manen in een vlecht of staart
wat afwezig voor zich uit, haar schaduwkant te wezen.

Het zal te maken hebben met de verhalen van haar vader;
hoe hij, dankzij zijn muts, de kampen wist te overleven.

Ik had eerder fruitsap en wat koeken al ingeslagen,
voor het geval de busrit zijn langste tijd zou duren.

Zonder, zou zij er niet geweest zijn, noch haar naam gekend;
daar kunnen we nog een leuk steentje over opgooien.

Ach, toen, het is zo lang geleden, toch staat het me
niet tegen, de herinnering als in kleitabletten gedreven.

Hoe ik haar, als student nog, trots in mijn kamer troonde,
en dat zij mij al haar schatten toonde, ook haar liefste.

Hoe zij na de daad mij vroeg van haar te houden, Muts en al,
onvoorwaardelijk; het mooiste misverstand mij ooit gegeven.