Geen glas meer in de ramen, vederlicht kijkt het huis stom
dwars doorheen de loopgraaf komen ze aangestrompeld
de droeve mannen met modder aan hun schoenen
de littekens van morgen en het ongelijk in ‘t gezicht

Kloppen op de deur zonder hengsels
vallen dronken binnen, muiten, verkrachten
in gedachten alles, dekens, paspop, een bedorven lijk

Een laatste ademzucht, de fles smachtend binnen halsbereik
zo valt de laatste muur om