Er was eens een blanco muis ontsnapt aan muizenissen uit mijn hoofd kon ik mij niet in die gedachte vergissen… om maar met de deur in huis te vallen blijf ik in elke centimeter van mijn vierkante leven rondhangen.
De oren gespitst op ieder anders geluid waar ik geen kaas van heb gegeten, wie kan mijn gekeutel nou niet weerstaan… een huis tuin en keukengedachte is zo gepiept, zo gedaan.
Terug in mijn hoofd kom ik Roodgrapje tegen bij de nooduitgang… en dat doet de deur dicht! Ik heb zo mijn grenzen, weet U.
Bloot slaat hartstikke dood. Oh, vermuist nog aan toe! Nu lig ik daar uitgesmeerd en maak van elke afgelikte boterham geen gezicht, ik ben zo verstrooid, er blijft geen gedachte overeind bij de moraal van dit gedicht.
Monigue, ik had je al een mail gestuurd maar misschien is die niet goed aan gekomen. Hierin gaf ik een suggestie om het een en ander te schrappen en net iets anders neer te zetten. Ik hou van woordspel maar dan wel gedoseerd. Buiten dat zitten in dit gedicht ook veel (toch wel uitgekauwde) gezegdes verwerkt.
Roodgrapje vind ik helemaal over de top.
Wat zit er tegen, bij wie? Wat huilen?? Als je niets weet dan ook geen onzin schrijven! Doe niet net alsof je mij kent en verder zal je beter moeten lezen, want ik gebruik geen scheldwoorden.
In ieder geval ga ik niet huilen of schelden als het even tegenzit!
Lullig he, als je zelf blijft hangen in simpele standaard gedichtjes en dan nog het laatste woord willen krijgen
Juist!
Wat kan jou het schelen? Jouw superieure mening staat toch al vast
Het ontgaat mij volledig waar dit overgaat… Wordt hier gepoogd een trend te volgen? De ratel-maar-wat-raak-trend?
Wat een prachtig compliment!
Als ik je gedichten lees, word ik een beetje jaloers op de vrijheid en onafhankelijkheid die je op papier zet.