mozart zo ademloos dichtbij – elize augustinus
Bloesem wiegt hemelblauw valt op aarde,
de viool riep mij trok mij dichterbij
Ave Verum Corpus
warme liefdesgloed
wonder van leven
Mozart zo ademloos dichtbij
weerspiegelt in het gouden licht van zacht strelende akkoorden
Ave Verum Corpus
warme liefdesgloed
wonder van leven
Het bloemenperk lacht, glanst
zon in duizend zoete kleuren
de blaadjes parelmoer
Zilveren druppels
weemoedige droevenis
dat diep in
mij schreit
Wurgende greep van
verduisterde aarde breekt, jubbelt in
stralend diamant
dank voor Hemelse klank
Mozart knipoogt van omhoog
en we musiceren, Musiceren
De Regenboog.
Het lezen van dit gedicht brengt bij mij spontaan het klarinetconcert in A Major ‘ het Adagio ” naar boven, ook een
Meesterwerk.