De stam begreep mij niet
toen ik zei dat het 2 na middernacht was en
alles dus voor niets was geweest
grepen ze me bij mijn nekvel en
verfden mijn gezicht met giftige twijgen.

Ik zag mijn reflectie in het kleurloze meer
een monster was ik geworden of
altijd geweest, grotesk maar ongevaarlijk
blind voor de wanhoop van mijn zuster
doof voor de jeremiaden van mijn vader.

In stenen op de weg las ik
dat ik ver van huis was of
nog verder weg moest geraken
ik nam een steen, bestudeerde
het bedrijvige leven eronder, verpletterde
de hiërarchie, nam een andere steen
smeet hem zonder veel strijdvaardigheid
naar een onheilsprofeet.

Ik raakte zijn zwangere hond
ze viel dood neer
we sneden haar open
onze messen ontmoetten elkaar in het midden
de puppies waren dood.