Ze had het zelf geloofd
Hardop gezegd in de trein
Om zich heen gekeken, gezien
dat niemand keek
– Niemand: twee vrouwen,
bejaarde man,
jongen met zijn oortjes is,
een vrouw zei tegen haar echtgenoot:
En als we thuis zijn, zet ik lekker
koffie voor je –
Haar keel geschraapt en
Gebloosd
Ze had het geloofd

Totdat
Haar vinger op de terugweg was
– van deurbel naar jaszak –
De deur werd ontsloten
Een geur voorzichtig voelde om de kier
Warmte over de drempel kroop
Een silhouet zijn donker gaf aan het licht
Dàt moment, precies dàt
moment en ze zag:
Lippenstift op een servet,
een vinger langs de onderrug,
thee zonder suiker,
een onderbroek met roze stippen en
een glas water naast het bed
Dàt moment en ze zag ook:
Alles van het knipperen met de ogen,
alles van de keren dat hij keek
en niet keek,
niet sprak
en niet luisterde
Alles van de adem tussen de woorden
die zei: Ik ben het niet