Ik spiegel je op een linnen doek, een tule
over je gezicht dat te mooi is voor de waarheid.

Dan kopieer ik de lijnen, zoek naar de kleuren
en verander subtiel wat je lelijk vindt aan jezelf.

Geen woorden, die hebben veel te weinig zin
zolang je geen stem en geen ideeën hebt.

Geen muziek, want je danst niet zonder lijf
en om te dansen is dat toch een harde eis.

Pas als je af bent, gooi ik de foto weg
en wacht ik geduldig op je komst.