Wat ben ik anders aan het doen dan
zo elegant mogelijk te vermijden
in de tijd te bijten
als een uitgehongerde wolf?

Wat ben ik anders aan het doen dan
zo aimabel mogelijk te ontzien
de mensen om me heen met hun duistere redenen
in mij te geloven?

Wat ben ik anders aan het doen dan
zo geraffineerd mogelijk te ontkennen
mijn noeste werkzaamheden aan een kathedraal
om mijn onbestaande verdriet in te stallen?

Wat ben ik anders aan het doen dan
zo lang mogelijk te rekken
het idee dat er een openbaring zal komen
die al het daglicht in een ander daglicht stelt?

Wat ben ik anders aan het doen dan schrijvend
zo schadevrij mogelijk te vergeten dat er
geen leuning,
geen troost,
geen uitweg,
geen liefde,
geen crisis is,
godverdomme!,
zelfs geen volwassen crisis
in mijn hele bestaan?