mijmeringen – elize augustinus
Moeder aarde; Wereld-Machtig-Brein.
Zo groots, en weinig
wat ons nog verbazen kan.
Aardbevingen, rampen, giftige dampen,
en het paard blijft maar draven.
Op hol geslagen.
Wat doet het ons nog?
Mijmer ik.
Aan zwartgallige gevoelens ten prooi
waar tegenstrijdigheden, edel, en onedel
zwaar slag leveren.
Moeder aarde; Hart der mensheid.
Zo vol van schone kleuren
waar we trachten tot begrijpen
van de dingen te komen.
mijn god..
Dat mag je wel zeggen!
een sterk gedicht Elize
de slotzin is raak
een fijne avond
Dankjewel Diana,
en een fijn
weekend toegewenst,
groetje
van eliZe
http://www.freeartandbeauty.exto.nl