memories – elize augustinus
Ik sta
voor het
raam zie
de zilveren
varens
van de maan
op het
stenen pad
ligt een
genarcotiseerde
kat
veroordeeld
tot het graf
ik huil
schreeuw
en verstomd
niemand kijkt
omhoog naar
de vogel
gevangen in het
raam
gewoon mooi!!
Vrg,
Marten.
hallo Elize dit gedicht is mooi!
ik hoop je weer te lezen op letterpodium, jij gaf goede kritiek
groet