Op wijde wegen stond het meisje van
weleer. Op rolschaatsen met de rem
van voren gleed zij voort, langs
uitspanningen vol stromend goed.

Nu beent zij als een dame in
de kaken van een stenen wereld.

Er vloeit altijd bloed in haar mond.
Langs het pad van haar uitgetrokken
haren loert een zacht gebarend beest,

een lang gesmolten schijnbeweging,
een ijsje kleverig in haar hand.