masker, afgelegd – jos van daanen
Na enig wikken en wegen, besloot zij
de maat te nemen van wie ze was
ze stak twee vingers achter de rand
van haar gezicht en met een zachte plop
liet haar oude leven los van de rauwe huid.
Aan de buitenzijde van de harde schaal
viel maar bitter weinig af te lezen,
geen bulten, noch barsten, geen deuken
geen schade van onbezonnen woorden,
geen slijt van leugens, al die dingen
had de binnenkant met verve afgevangen.
En toen zij zichzelf in haar spiegel zag
ontdekte zij evenmin oneffenheden,
enkel dat haar nieuwe zij
te weinig vorm gekregen had.
Dit vind ik erg goed, graag gelezen.
Dank je, Monique.