masculien – alexander baneman

krijg toch een evenaar als moeder
– denk ik nu
de wind pompte zich de peuren op
de alcohol bloedde haar borsten
sneed het licht in bolletjes die
borrelden in mijn kraaiende kookoogjes

de vleesbloemen gaven zich bloot
ontdeden zich van hun maskers klein
spuiden het glimmende melk in
mijn begerige mond door haar gelipt
tot om en nabij haar knie een kop gaapte

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK