Marieke tilt haar rokken op
een maan druipt ongewassen af
mond waaruit het licht ontsnapt
in vleesgeworden wolken

spettert zij verhalen rond
zinnen vloeien op de grond
ze leegt haar keurslijf in het gras
zij weekt zich los van wie ze was

ik heb haar mijn gezicht verkocht
ze vindt mijn lippen op de tast
terwijl haar tong op spieren danst
zuig ik mij aan haar adem vast

dan richt ze haar ogen op
en hoog tussen gewelven
blijven woorden steken
vormen ribben rond mijn hart.