implosie van een verloren leven – manja croiset
graag zou ik het
deerniswekkende meisje
verwarmen
ze lijkt onaanraakbaar
verschrompeld
een groot verdriet
geen traan te bespeuren
geen enkel geluid
alsof ze reeds niet meer is
graag zou ik het
deerniswekkende meisje
verwarmen
ze lijkt onaanraakbaar
verschrompeld
een groot verdriet
geen traan te bespeuren
geen enkel geluid
alsof ze reeds niet meer is
Wat kan ik toevoegen aan dit wanhopig gedicht? Slechts meegevoeld en de diepe wens dat de situatie verbetert, in welke vorm dan ook. Pieter
Heel stom van mij. De bovenstaande horen bij elkaar. Niet gezegd, dat ze dan ook zo geplaatst zouden worden. Misschien mag dit wel helemaal. Ik ben altijd te impulsief.
EEN MEISJE ZONDER ZWAVELSTOKJES
tranen
worden hagelstenen
het hart een ijsklomp
handen en voeten afgevroren
het enige contact is
statische elektriciteit
Jouw hart zal altijd warm blijven, het is de buitenwereld die koud lijkt, maar het lang niet overal is. Pieter