magneetbord vol memorabilia – ellen vedder
Kleine stoffen Gandhi, ja hij past
tussen een puntje echt lijkende brie,
een minikrat wijnflesjes en de kameel
vol nep briljanten. ‘t Koekoeksklokje
van plastic, een sprinkhaan gevangen
in glas en twee peperdure paardjes
handgesneden en beschilderd, import
folklore. Een gummi hart verstopt zich
tussen een dolfijn en bolle boeddha
zonder hoofd. Daarnaast de souvenir
van trouwen in Rome en een aanzet
tot poëzie in magnetische letters
Fijn, luchtig gedicht. Zo´n gedicht waardoor ik denk: misschien wordt het tijd dat ik ook eens wat lichter ga schrijven.
Met groen of geel bijvoorbeeld.
Ik vermoed dat Bennie zijn reactie met donkerbruine tabaksvingers heeft geschreven.
Een reactie waardoor ik denk: misschien wordt het tijd dat ik weer eens wat zwaarder ga schrijven!
Nog zwaarder?!
Luchtig, frisse kleuren, bruine vingers… dank voor jullie reacties heren, maar het is hopelijk wel duidelijk dat dit in wezen een loodzwaar gedicht is…
Dat heb ík elk geval niet gezien. Maar hoe loodzwaar het ook is, het blijft voor mij fijn en luchtig opgeschreven.
Prullaria versus peperdure paardjes en een souvenir van trouwen in Rome doen wel vermoeden dat hier iets is gebroken, evenals de Boedda zonder hoofd.
En verder: goede gedichten legt men wel vaker wat anders uit dan ze zijn bedoeld, zeker bij een eerste lezing.
Dat is zo beste Tijsterblom en dat vind ik ook prima. Iets anders lezen staat een ieder vrij. Ik ben al blij dat het uberhaubt gelezen wordt en volgens mij is het toch? ook juist door lucht dat zware dingen makkelijk te verplaatsen zijn. Dank voor je aardige compliment. Je hebt wel een heerlijk pseudoniem uitgekozen, ik heb gelijk de neiging om een sinterklaasdicht te schrijven!