madame noir – gronama

De zwartste weduwe die zij
eigenlijks is staat immer achter
dunne vernisjes te dringen.

Met kille ogen, messcherp op
zwakheden gericht, vermorzelt
zij zacht glimlachend iedere prooi.

Vazallen likken, vele bedienden
kronen haar koningin, deze hitler
in vrouwvorm, zoetgevooisde Adolfa,
topmanager van haar willig kantoor.

‘She loves you, yeah, yeah, yeah’,
vierentwintig uur per dag diepbuigend
gezongen door boekhouders, haar lieve
engelen met hun idem dito type geduld.

Reageer