Er ligt een zwarte gloed over de hoeve van Speksnijder
Die gloed ademt en zuigt alles op
Toch blijft alles onaangeraakt
Die gloed, die slokt mij op
Ik slok die gloed op
Mijn verlangen te verdwijnen in een diep duister
Doet mij opgaan in die gloed
De zwarte gloed die over de hoeve van boer Speksnijder lag
Deze gloed lag te trillen en te rillen als een onweerswolk dijde hij uit
Ik begreep dat ik hem niet pakken kon
Ik verstond het raadsel dat hier tussen de spanten klom
Een raadsel dat zich kromde en krulde om het schuine dak
Een dak dat beschermde zoals de tijd mij beschermd had
Zonder je aan te raken

Rode koperen draden kronkelen door de lucht
Het is vooral de kleur die mij verheft
In helderheidsdromen aan jezelf ontkomen
Door buiten je voorstellingsvermogen te zweven

Moede maar op mijn hoede verdween ik in ene
Verloren in een onbekende tijd
Tussen mij onbekende mensen
Dwalend over het motief van een uitvergroot tapijt

Ik ben hier aanwezig
Ik heb geen beeld van mijzelf
Alles wat ik zie ervaar ik zuiver
Maar wie verschuilt zich in dit zuivere ervaren

De kinderen spelen met bouwblokken
Voor mij staat hete Ginseng thee
Laat het nu maar los
Jij die niets vast kan pakken

Ik bereik een keerpunt in mijn denken
Dwalend op het kerkhof
Waar wij zoeken naar voorouders en anderen
Vleselijke huizen van onze gedachten
Verteerde huizen die nu zijn verstrooid

Er ligt een zwarte gloed over de hoeve van Speksnijder
Die gloed ademt en zuigt alles op
Toch blijft alles onaangeraakt
Die gloed, die slokt mij op
Ik slok die gloed op
Mijn verlangen te verdwijnen in een diep duister
Doet mij opgaan in die gloed
De zwarte gloed die over de hoeve van boer Speksnijder lag
Deze gloed lag te trillen en te rillen als een onweerswolk dijde hij uit
Ik begreep dat ik hem niet pakken kon
Ik verstond het raadsel dat hier tussen de spanten klom
Een raadsel dat zich kromde en krulde om het schuine dak
Een dak dat beschermde zoals de tijd mij beschermd had
Zonder je aan te raken