loyaliteit – ellen vedder
Het oude liedje
die ouwe schopte
ik werd geen gulden
en voilà
Vandaag ben ik groot
ik timmer op deuren
doe een dansje, desnoods
in mijn blote kont, neem me
alsjeblieft mee naar binnen
Ik weet hoe het hoort
mijn lasagne brengt ‘s avonds
genadig licht in zijn ogen
en met zijn goedvinden
poets ik onze kinderen
tot glimmende munten
“Vandaag ben ik groot” en ik lees “vandáág”. Straks weer klein, dat al in dezelfde strofe. Zie ik dat goed?
Als ik goed zie en andere gedichten van jou in mijn beleving betrek, heeft “die ouwe” niet echt een heldenrol gespeeld.
Overtuigend gedicht.
Nee, maar “die kleine” wel!
Prachtig, gevoelig verhaal zonder dat het sentimenteel wordt. Glimmende munten, sterk, en mooie link naar de gulden.