liefde – eelke van es

Wat mijn meisje toch doet met haar snor,
ze draait er punten aan,
ze wrijft de stoppels tot pulp,
als ovalen momenten in haar gekromde vingers.

Haar voeten, sierlijk scheef gelopen,
vertrappen bessen, bramen, rotte pruimen
tot de meest heerlijke slinkse dranken.

Haar broek is zwaar van regenwater,
haar mond is langgerekt en zoet.

Zo haak ik aan in haar vacht:
mijn huid staat open van verlangen,
vet als een beek in een honingvallei.
Er boomt een beer in mijn Schlagersongs,
zwierig bij de glans van oude klokken,
haar jong werd geschoten voor een kathedraal.

Een priester hield de wacht.
Hij rukte wild aan de scharnieren
om het brullend beestenjong te breken.

Het lukte wonderwel,
zoals het ergens staat beschreven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK