aan het lied dat ik neurie
zal je mij herkennen
aan de kleur van mijn kleren
en de plek waar een litteken staat
je zal me naar de velden leiden
als een gek in een veel te kleine stoel
en tussen duizend tulpen
zal ik je vinden
aan het lied dat ik neurie
zal je mij herkennen
aan de kleur van mijn kleren
en de plek waar een litteken staat
je zal me naar de velden leiden
als een gek in een veel te kleine stoel
en tussen duizend tulpen
zal ik je vinden
Tja, ze had je al herkend en naar de velden geleid, dus hoe kon je haar dan vinden?
Als een gek in een te kleine stoel kan ik ook niet plaatsen, een rolstoel?
Zo lijkt ie logischer, maar ja, ik ben niet zo’n held in het begrijpen van hermetische gedichten.
tussen duizend tulpen
zul je me vinden
aan het lied dat ik neurie
zal je mij herkennen
aan de kleur van mijn kleren
en de plek waar een litteken staat
je zal me naar de velden leiden
als een gek in een veel te kleine stoel
Mogen het ook Boterbloemen zijn?
spannend geschreven, graag gelezen
Prachtig en hoe aansprekend vind ik dat dwingende toontje!
Toch overtuigt me dit na een paar keer lezen niet helemaal, 3 x ‘zal’ is m.i. storend en bij die te kleine stoel, moet daar persé veel voor?
En duizend tulpen, dan is dan ineens zo afgepast, waarom geen miljoenen of ontelbare?