het is even nadat ik gedroomd heb
(het is warm om te slapen
en het regent)
de eenzamen vertrekken naar de bergen,
ook zij dragen de last en vertellen
verhalen. graag ga ik naast hen
omhoog

terwijl we bidden naar de maan en
de sterren en geaaid worden onze ogen.
en we spreken van jouw mysterie in dit land
en van het stelen van verloren dingen
–hoe je de bloemen schikte en
bevangen was
in stilte

in een wereld(die niet eindigt zoals
die van ons) die stottert en
zingt en je lach is het stormen
van de zon tussen mijn armen en
niets liever zou ik hebben,niets
liever dan
je kus