lege handen – elize augustinus

zoals een pelikaan
in dorre woestijn
wandelt als een steenuil

te midden van chaos;
er waait een hete wind
rondom de puinhopen

het gebeente gloeit
als een vuurhaard door dorre vlakte
wij Hebben Niets.

niets meer aan
elkaar te zeggen; het

brood knarst onder de tanden
het is niet meer destijds;
jouw land is niet mijn land

zien wij elkaar ooit weer?
ik weet het niet,
ik weet het niet meer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK