‘Het einde is nabij’ treurden
al zijn deuren terwijl hij zich
naar the next whiskey bar
begaf. De Alabama moon
scheen uitermate fel die dag
en een vreemde dame fluisterde
zomaar ‘hallo ik hou van jou’
in zijn oor, dus alles leek ok.

Tot vreemde mensen zijn
pad plots kruisten, bomen net
iets anders ruisten en hun
platgedraaid vinyl het definitief
onder zijn naald begaf. The End.
Ook hij zeeg neer, jankend als kind.

Hij rouwt hierom nog steeds en
draait nooit never niet cd’s. Uit principe.
Zo’n type is hij.