Ze staart naar het koffiegruis op de bodem
Ze zegt: het is je toekomst en het ziet er niet goed uit
schulden stapelen zich op, daarna komen schuldgevoelens en
even later schuldeisers, ze nemen alles mee
Tot de schoenen die ik draag mij verplaatsen.

Nu zit ik aan de voeten van een oude man die
nauwelijks moppert, maar wel verwacht dat ik werk
voor mijn brood moet ik blikken tellen
ik denk aan de kermis, doe aan bollo smitto
plots ben ik ontslagen en het is nog maar 10 uur.

Goudvissen kijken naar mij alsof ze mij door het glas
doorgronden en ik vraag mij af hoe ze aanvoelen en
hoe lang ze zullen spartelen in mijn droge palm.