krankenhuis – ellen vedder
Ik snap niet hoe het kan dat de dokter
zo zuiver wit, zo smetteloos schoon oogt
tussen verstopte aders en ongenode gasten
Hij spreekt speekselloos over kwaal
en remedie in precieze gebaren
Griezelig schone handen met gevijlde nagels
en zijn die onderarmen nou geschoren?
Geen huidschilfers, geen haren
geen druppels
die zich van hem losmaken
als gezwellen door zijn kamer struinen
Alleen zijn ogen, ze smeulen
kolkende poelen in een plastieken gezicht
ik word er aan mijn haren ingesleurd
hij scheurt de kleren van mijn lijf, gooit me op bed
superieure vingers betasten me, bekloppen me
zijn mond open, een sliert kwijl glijdt in mijn hals
Hij steekt iets scherps, pijn spettert in dikke klonten
zo godvergeten heet, bloed en pus stromen
door elkaar en hij praat, voelt en doet maar
en echt ik luister, maar begrijp nog steeds niet
hoe het kan
Ik vind het niet verkeerd. Best spannend en zo. Beetje over de top, maar ik mag dat persoonlijk wel. Je maakt als lezer in elk geval wat mee. Plus dat er zich langzaam een eigen stijl aftekent.
Maar op de logica valt er soms (zelfs rekening houdend met de dichterlijke vrijheid) wel wat af te dingen. Neem nu eens dit geval:
– geen druppels die zich van hem losmaken
– zijn mond open, een sliert kwijl glijdt in mijn hals
Dat kan alleen kloppen als die sliert uit je eigen mond droop, hetgeen me binnen de context sterk lijkt.
Beklijvend gedicht
Ha buigt, aan een 3e leven begonnen? Maar fijn om weer eens wat van je te lezen 😉
Ik ben het met je eens dat het nog niet helemaal lekker loopt maar de dingen die jij als onlogisch aanhaalt doen mij toch best heel logisch aan. Druppels (zweet ofzo) kunnen zich toch van iemand losmaken en geen druppels dan toch ook al klinkt dat taalkundig mss wat krom.
En als der dokter boven het hulpeloze meisje hangt, zijn mond open, kan er in mijn beleving toch best een sliert kwijl in haar hals glijden, wat zou daar raar aan zijn? Dat bergijp ik niet maar ik ben blij van je te horen en je timing is perfect!
Thanx ook @Mattijs Deraedt
M.i. gaat het in de derde strofe mis: een climax die een anti-climax wordt…