een hand wentelt in een schreeuw van bloed
graaiend naar het licht
dat de dag beven doet

de zon danst in burleske capriolen
langs de stilte die in kilte week
toen ’t grillig
vuur mijn koelheid likte

ik ben nu vuurberg
jij bent mijn gloed
en spuw mijn kolkend bloed
als lava naar beneden

ik smeed me tot amorf
en willoos kind voor jou
ik ben
jouw krakatou