krakatau – jan holtman
Onlangs beleefde ik aan de oude doorleefde keukentafel gezeten
een helder moment.
Ik las mijn lief een gedicht voor dat ik hier voor het gemak
maar achterwege laat.
Ze keek me vragend aan en vroeg wat andere mensen ervan vonden
en las toen Krakatau.
Begin veelbelovend, laatste zin deed de romantiek uit het geheel een beetje teniet, jammer.
Het beeld van die oude doorleefde keukentafel is heel mooi.
Ik vind juist die laatste regel wel wat hebben, misschien ging ze kijken of het gedicht werd afgebrand met haar vraagtekenogen.
De eerste regel, daar zou ik >oude< schrappen. Doorleefd is volgens mij behoorlijk oud.
Juist! “oude” uit de eerste regel kan weg! Dank voor de tip!
Het gedicht is inmiddels een tweeluikje geworden.
Wellicht later meer.
oude is juist zo leuk in het geheel…..