in de stationsrestauratie zit een vrouw
met een papegaai op haar schouder
een stuk ouder dan ik
en een blik van kijk mij nou
met een papegaai op mijn schouder
maar ik ben een kei in negeren
drink mijn koffie en pareer
met mijn meest papegaailoze blik
terwijl lege treinen passeren en de klok
even twijfelt maar tenslotte toch tikt
Ik vond het gedicht beter,,,,
Ik laat het gedicht zoals het nu is (versie 2, codenaam ‘kale lorre’) en zal proberen uit te leggen waarom.
Alhoewel het op de lezer kan overkomen als een niemendalletje herbergt versie 1 twee centrale thema’s in mijn leven. Nee, niet papegaaien en vrouwen. Ik zal ze hier niet verder expliciet benoemen omdat ze zich niet gemakkelijk laten vangen.
De thema’s zijn te groot voor één gedicht. Ze liggen in elkaars buurt, ruiken aan elkaar, maar zijn in feite twee parallelle sporen die elkaar in het hier-en-nu niet raken. Hooguit kun je een snijpunt in de verte veronderstellen.
‘koppie krauw’ versie 2 is een goed vertrekpunt op één van de sporen. Het open einde nodigt een volgend gedicht uit in de reeks. Het gaat er mij om te ontdekken of de thema’s zich daarginds verzoenen of ter plekke nog net zo parallel lopen. Of dood lopen, we zullen zien.
Iedereen nogmaals bedankt voor het meedenken!
@Tijsterblom (sorry Bob, nog 1 dingetje) ik maakte maar een grapje terug!
Er is al veel gezegd over dit gedicht Bob. Ik vind je tweede versie geen verbetering. Inderdaad te weinig vet.
De eerste, misschien met andere titel, vind ik prima en met een paar hele kleine aanpassinkjes ben je van een metje en maartje af.
strofe 3 zou ik aanpassen:
zie, een papegaai op mijn schouder
ik daarentegen, ben een kei in negeren
Om tureluurs van te worden toch, al die goedbedoelde kritiekjes ;-).
@ Bob: ook nog het volgende. Ik heb wel een idee voor het invullen van mijn suggestie, maar ik geef dat bewust niet. Daarmee zou ik min of meer jou gedicht “afpakken” en dat wil ik niet. Het moet van jou blijven. En voor alle duidelijkheid: ik ben ook maar een heel gewoon lulletje lampenkatoen. Als je geen zin hebt je iets van mijn mening aan te trekken, dan moet je dat vooral niet doen.
We werken allemaal op onze eigen manier en dat moet vooral zo blijven.
@ Ellen: ik maakte maar een grapje, echt waar!
Jij hebt het over niet zeikerig willen zijn en daar heb ik je plasje van gemaakt.
En goed of echt goed: met echt goed bedoel ik hier dat ik het eerlijk waar goed vind. En dat is wat anders dan echt goed in de zin van heel goed. En dat kan het inderdaad nog worden. Maar ik zal voortaan wat zorgvuldiger zijn in mijn woordkeuze wat dat betreft.
En Bob: sorry dat het een beetje over jou heen gaat.
“Alhoewel”, nu ik het nog eens overlees, en na het commentaar van Ellen gelezen te hebben ” ook mijn gedachten inzake de titel, “dat wat ik nog niet eerder durfde neer te pennen”
Ik vind de titel ook cliché.
Maar ik bleef met de vraag zitten , is cliché altijd lelijk, of kan het soms zelfs mooi genoemd worden? Vandaar mijn schroom.
Ik weet het,” er blijft niet veel meer over van je gedicht zo Bob”
Maar de titel zou je misschien ook beter weg kunnen laten.
Maar het blijft jouw gedicht, duizend mensen duizend meningen!
Groetje van eliZe,
en een prettig
weekend toegewenst!
@Tijsterblom, we zijn hier niet in een kennel!
Mocht ik hier dominant overkomen dan betreur ik dat, dat is nml niet mijn bedoeling, het gaat niet om mijn mening maar om het verschil tussen gewoon goed en écht goed. Dit gedicht heeft het in zich om het laatste te zijn maar is dat nét niet (mijn mening ja, maar hee ik heb ooit een cursus poëzie gevolgd).
Neem nu bijvoorbeeld de titel, daar hebben we het helemaal niet over gehad. Maar is dit wel de juiste titel?
Die titel is (vind ik) nogal clichématig ondanks dat ie lekker rijmt.
En hij is veel te uitgekleed zo, die papegaai, eerst was ie nog wat ouder, het beest of de vrouw, dat gaf meer ‘body’ maar dat is nu ineens weg. Zonde!
Maar Bob je hoeft het uiteraard niet te doen om mij of wie dan ook te plezieren, doe het voor de poëzie!
@Bob: Ondanks het plasje van Ellen blijf ik dit zoals het er staat echt goed vinden. Maar stel dat je E haar vet zou willen geven. Voor mij hoef je niet, maar stél. Dan zou je het kunnen laten liggen tot je een mooie actie voor die vrouw hebt en daarna weer tot je een afsluiting hebt die de acties samenvat.
We hebben allemaal ons zegje gedaan, en allemaal een bijdrage geleverd, we mogen dan ook met recht trots zijn op ons gemeenschappelijk gekortwiekt papegaaitje in de mooiste kleuren.
Maar wat ik graag zou willen weten, wat vind je er zelf van Bob?
Ik vind hem helemaal top.
Veel beter, en sterker geworden Bob!
Ja, ik vind het ook beter zo maar toch, maar toch, het is wel een dun papegaaitje zo, ik mis een beetje het vet!
Zeikerig van mij maar Bob, toch niet te snel tevreden zijn!
Zo is dat!
Mijn dank, Tijsterblom en Monique.
Deze ingedikte versie heeft mijns inziens de verwijderde strofe niet meer nodig.
Het gedicht lijkt nu vreemd afgebroken, verder wel een sterk gedicht.
Vind hem zo echt beter. Orgineel gedicht, goed voor een lachje.
Het werd:
koppie krauw
in de stationsrestauratie
zit een vrouw
papegaai op haar schouder
een blik van kijk mij nou
maar ik ben een kei in negeren
drink mijn koffie
pareer met mijn
meest papegaailoze blik
–
De laatste ‘met’ sta ik mijzelf toe.
Jan, ik ga het gedicht nog eens onder de loep nemen, wie weet…
Bob,
Het zomernummer is al zo goed als gereed, maar ik zal je zeker voordragen voor het herfstnummer, waar ik overigens niet over ga.
En toch zou ik de laatste strofe schrappen. Maar helaas daar ga ik ook niet over!
Ellen, tijsterblom, elize:
Ja, mee eens, ‘met’ moet weg. Ik ga er naar kijken en laat jullie de uitkomst nog weten.
Dank!
Bob, dank voor het compliment inzake Avier als digitaal boekje.
Voor wie het ook wil inzien:
(Als dat tenmisnte mag van de redactie?)
http://issuu.com/eveonissuu/docs/avier2_digitaal_lc
Hoi Bob, leuk gedicht, maar ik zou niet alleen al de metten maar ook de
en in de tweede regel van de tweede strofe schrappen dan wordt je gedicht veel sterker.
Groetje
van elize
Nog even met aandacht voor de Metten gelezen. Ze zouden volgens mij allemaal gewoon weg kunnen. Alleen verwijdering van de laatste maakt een kleine zinswijziging nodig. (… presenteer mijn …)
Ik haal er overigens eerder een machtsstrijd uit dan ontreddering.
Kan me een beroerdere dressing voorstellen. Als dit gedicht bij jou een beeld oproept van totale ontreddering dan voegt de laatste strofe inderdaad niets toe. Ik lees het zelf iets anders.
Jan, ik zag dat de Aviertjes nu on-line als boekwerkje te lezen zijn, dat is mooi werk! Ik doe graag weer mee.
Hey Bob, ja dat klopt! Maar ook in die strofen daarvoor tel ik 3 x met, dat is toch vreselijk? 3 Metten! Kan iemand eens een metloos gedicht schrijven?
Misschien inderdaad die laatste strofe gewoon schrappen… nee, ik vind em toch ook wel wat hebben. Het maakt het wel rond, anders sta je daar zo ineens papegaailoos te zijn.
Een vleugje Lecompte met een sausje Reve?
Prachtig! Alleen de laatste strofe komt wat gekunsteld op mij over en voegt m.i. niets toe aan het beeld van totale ontreddering.
Wellicht iets voor het hefstnummer? Maar daar ga ik niet over.
Ha Ellen, fijn van je te horen!
Ik neem aan dat je met name doelt op de bijwoorden in laatste zin?
O Bob, ik twijfel of ik dit nu goed of slecht vind zo struikel ik over al die bijwoorden.
Maar los daarvan, you make my day!
En ik ben helemaal verliefd op die voorlaatste strofe.