na vier dagen viel ik uit
een weerbarstig bed,
stond plots in een labyrint
peuterend aan watermuren.
schreeuwde naar schelpen
en wonderlijke wieren, want
instortingsgevaar loerde.
het regende in mijn hand
levenslijn rivieren braakten
zilt zure golven, terwijl
schapen sneuvelden op de dijk.
wazige witte lijnen trokken
langs zinderende rode luchten,
iemand bracht de maan
liet sterren achterwege
waardoor willekeur bleef.
alles kan gezegd zonder tong
alles kan gezien zonder oog
alle blatende beesten
pasten in een blauwe emmer.
En deze week bij SLAAvier gedicht van de week met een mooi voorwoordje van onze Jan!
http://www.slaavier.nl/page2.html
Hallo Jolande,
Waardevolle woorden uit jouw kunstenaars mond! Dank je.
Lieve groet van stijntje.
Lief Stijntje, ben trots op je !!! Je gedichten blijven wonderlijk intelligent van toon en eigenwijs vind ze bijzonder ,nu een bundel graag!!! Dikke knuf xxx Jolande
Dan hoor ik het wel!
Punten en komma’s worden niet voorgedragen dus je hebt gelijk, ze kunnen weg, een lange zin met hier en daar een kleine pauze.
Dank je wel!
Cynicus? Vakman? Ik voel me geen beide!
Het gedicht is m.i. een mooi slam-gedicht. Volgens mij moet je de komma’s en punten aan het einde van de regels weglaten.
“Zilt zure golven” is natuurlijk pathetiek ten voeten uit, maar hier passend in het geheel van klanken! Een overdosis alitratie is altijd beter dan nodeloos ingewikkeld doen!
Uitprinten en voordragen dus!
Jan, laat je me nog iets weten van jouw gedachten over dit gedicht? Over de gelezen woorden dus, als vakman, niet als
cynicus!
Groet van Stijntje
Dan lees ik het wel!
Misschien is het verstandig dat ik woensdag niet ga.
“Hoe zou dit voorgedragen klinken?” voorspelt niet veel goeds…
Hoe zou dit voorgedragen klinken? Wellicht kom ik woensdag even luisteren. Veel succes alvast!
Jan