morgen sneeuwt het en ik
strooi as op het trottoir
als mijn handen zijn verkleumd
warm ik ze aan gloeiend ijzer
geen musje valt van het dak
zonder dat God het wil
alles is gegaan zoals het ging
gehoorzaam aan Zijn Woord
zeventig maal zeven woorden
weeg ik op een potloodpunt
niet één is zwaarder dan een ander
samen wegen ze een kolibrie
van die wensen vlees te worden
doorboor ik met grafiet
de iris van het rechteroog
ben ik God?
in elk lees ik de waarheid
dat wij morgen te lang hebben gewacht
niet om een smartelijk gezicht
maar om die vrouw daar in het blauw
jij zult haar plaats bezetten
want niemand biedt ons het linkeroog
enkel woorden dragen de leer
ze huilt
de tijd heeft lange benen
dat voel ik aan mijn handen
en in je ogen zie ik een vogeltje
dat de kou ontvluchten wil
laat het naar de Hemel vliegen
de mensen zullen zeggen
dat het een roodborstje is
maar wij weten beter
als het daar straks verdwenen is
geen stip meer tegen het grijs
hebben wij een huis
om heen te gaan
@ tijsterblom, zoals jij zegt: ik zal er eens over denken,
zal ik er zeker ook nog eens over nadenken….
mooi gedicht.
Ook aan Hanny, Corrie en Elize dank. En voor Elize: ik zal nooit een regel openbaar maken die ik niet kan verklaren, maar denk dat het goed is over mijn bedoelingen te zwijgen.
De bepaalde verte is de stip in het grijs zolang die nog te zien is.
Onbepaald is als de stip verdwenen is….
Makkelijk toch?
Een interessant mooi ogend gedicht Tijsterblom,waarbij men,” of (ik in ieder geval) specaal bij de vierde en laatste strofe aan het denken wordt gezet.
Omdat het leest als een bevestiging? een zelfverzekerdheid waar niet aan te tornen valt?
Mensen aan het denken zetten in een gedicht is waar het om draait,” en dat is jou gelukt”.
Bestaat er ook een bepaalde verte?
Door wie, wat, waar?
Het geeft rust en vrede in een onbepaalde verte, dank!
Voor mij leggen deze woorden meer gewicht in de schaal dan die kolibri. Ik vind dit een prachtig gedicht. Een cyclus zou kunnen maar zo vind ik het ook geslaagd.
Jan en Ellen: misschien hebben jullie wel gelijk. Ik zal er eens over denken. Voorlopig neem ik de suggestie vooral mee bij het doornemen van mijn voorraad ongepubliceerde gedichten en aanzetjes. In elk geval hartelijk dank voor de waardering en de suggestie.
Wee en Monique: jullie ook hartelijk dank voor de waardering.
Ik vind het ook heel mooi. Maar tegelijk wat lang… de suggestie van Holtman is zo’n gek idee nog niet!
Weet niet of je iets hebt aan mijn reactie, maar doe het toch: ik vind bijna al jouw gedichten top, deze ook.
Bijzonder mooi gedicht, vooral je derde en zevende strofe raken me diep.
Mooi gedicht! Wellicht iets voor een cyclus van drie (3 x 3)?!