kloostermoppen – paul blok

Zal ik me laten inmetselen in een donkere cel,
om U – in mijn oneindig isolement –
te overpeinzen Heer?

Of kan het ook moderner, door onderweg
bandjes te draaien met
Gregoriaanse boventoon muziek?
Wat werkt,
wat helpt,
wat verenigt mij met U?

Zal ik mezelf ‘snachts in die heldere volle maan
geselen voor het open raam
en huilend tot U bidden om troost?

Of mag het ook moderner, door in de trein
boeken te lezen over U
en daarover te praten met vrienden met een goed glas wijn?
Wat werkt,
wat helpt,
wat verenigt mij met u?

Zal ik mezelf castreren,
zodat ik alleen U kan eren,
of mag het ook ietsje milder?

Zal ik mijn tong afbijten als ik U toch niet loof?
Zal ik mijn oren afsnijden als ik U toch niet hoor?
Zal ik mijn ogen uitrukken als ik U toch niet herken?
Wat werkt,
wat helpt,
wat verenigt mij met u?

Kom ik nader tot U, als ik met mijn eigen bloed
Uw Woord herschrijf en herschrijf?

Behaagt het U als ik U veertig dagen lang vastend lof zing,
ronddolend in een Godvergeten woestijn?
Of mag het ook wat eigentijdser, liggend in bed,
naast jou, chips peuzelend,
zappend op zoek naar discussieprogramma’s over het wezen der dingen,
waar ik vervolgens het mijne mee doe.
En toch,
als de nacht zich om mij heen sluit als zwijgende kloostermoppen,
bid ik om genezing van mijn middelmatigheid
en vraag ik U:
‘Leer mij alles te geven voor het hoogste.’

Reageer