kinderillusie – stijntje van der wal
ze voelt aan kwarts en glimmer
in haar kinderhand
wonderlijk
klare kiezels
blijven zwijgend zand
ze kijkt door kleur en tover
in haar kinderoog
onnozel
blauwe blikken
bezien nooit voorbij de hemelboog
ze spreekt gul en louter
met haar kindermond
kwetsbaar
vreemde vragen
verliezen hun argeloze grond
dan gaat ze
in haar kinderhoofd
naar zanderige lome luchten
verhoort daar
levenslang
de geldigheid van het vervluchten.
Ik vind dit wel wat hebben, zeker door de mooie eerste zin maar waarom zo’n vreemde vorm?
Voor mij is logischer en aansprekender:
ze voelt aan kwarts en glimmer
in haar kinderhand, wonderlijk
klare kiezels blijven
zwijgend zand, ze kijkt door
kleur en tover in haar kinderoog
onnozel blauwe blikken
etcetera
Dan sommige zinnen, zijn m.i. te lang, bijvoorbeeld
vreemde vragen
verliezen hun argeloze grond
Dat ‘hun’ kan wel weg, is ook lelijk!
Dag Ellen.
Bedankt voor je reactie. De “hun” van “argeloze grond” stond er eerst ook niet, op het laatst toegevoegd. Zo zie je maar, soms brengt het blijven herlezen en verbeteren geen fraaiere uitkomst.
De lange zinnen kan je ook “kort” lezen. Misschien had ik toch leestekens moeten gebruiken,doch houd erg van vrije interpretatie. Maar ik begrijp wel hetgeen je bedoelt.
Hartelijke groet van Stijntje.
ze voelt aan kwats en glimmer
In haar kinderhand wonderlijk
klare kiezels blijven zwijgend zand
ze kijkt door kleur en tover in haar
kinderoog blauwe blikken bezien
nooit voorbij de regenboog
Zo staat er wat stijntje, dat onnozel vind ik wel heel erg lelijk in dit gedicht.
groetje van
elize
Dag Elize.
Het is maar hoe je het woord onnozel leest, hier staat het voor kinderlijke naiviteit, onwetendheid. Een ieder heeft eigen beleving bij woorden, onnozel heeft voor mij in dit gedicht iets vertederends, iets onschuldigs, daarom vind ik het geen lelijk woord, maar jij mag dat natuurlijk wel zo ervaren!
Vriendelijke groet van Stijntje.
Alleraardigste Stijntje, het kinderoog is onschuldig, onwetend, en vertederend,
Dat had je hiermee dus al gezegd.
Maar als je liever geen opbouwende becommentariëring wenst, oké ook goed.
Het heeft inderdaad wel iets maar dan mag er van mij toch nog wel het een en ander uit. Kinderillusie, de titel zegt al waar het over gaat dus waarom dan nog vier keer: Haar kinderhand, haar kinderoog, haar kindermond en haar kinderhoofd.
Je begint met een sterke regel maar het slot kan mij niet bepaald bekoren Stijntje.