kamer 3.21 noord – frans van eijk
verlangen ligt gebroken in bed
te vaak bedrogen en misbruikt
hongerig naar vervulling en geborgenheid
aan hijgerige stemmen haar hart geleend
maar steeds opnieuw bedrogen
het maalt maar door
de vragen
zonder moed om
het antwoord te slikken
waarom mag ik
niet oprecht zijn
niet zijn wie ik ben
waarom van god en hoop verlaten
onder een laken dat moet troosten
hoekig tegenover de deur
en de witte broekpakken
ligt ze op haar zij gedraaid
het stoplicht springt op groen
op zoek naar roddels
bezoekt het burgerfatsoen
met fruit en bloemen zijn vrienden
realist stapt haar kamer in
bekijkt dankbaar
dat ze nog hier ligt
en niet op een spoorlijn
haar breekbare rug
hou me vast
al is het even maar
het laken wringt en schokt zich
tot de vorm van haar verdriet
als ze stopt met huilen
laat realist verlangen los
morgen zal ik er voor je zijn
Geef een reactie