Met manen van de waterkat
werd ik uit weerstand geboren,
dook ik uit Poseidon’s schoot
in een vlucht naar de zon.
Nu hap ik naar lucht als een vis
op het droge, ben ik vergeten
wat adem betekent.

Ben ik vergeten wat adem betekent?

Modder kleeft aan mijn armen
vol parels. Ik dook naar de bodem
om te zien wat er leeft, om twee-
cellige voorouders niet te vergeten.
Jullie krijgen de groeten, “Haai”
moest ik zeggen.

Min of meer een meerminsprong.