* – josine keppler

Achter in mijn hoofd
ligt een vogel verscholen.
Zijn kuif kriebelt een nies.
‘Zon zie de zon,
zon zon zie de zon.’

Eerder vervloog ik
mijn wijd open slaap
– die vogel die krast als hij zingt!
Maar ander hield de oren gestopt.

Nu draag ik veren van haren,
als ieder gevlochten, geknot
en gespeld in de diepste tint zwart
dat ik ander alleen op het wit heb gestort.

Ooit, lang geleden, vandaag of morgen misschien,
heb ik vernomen dat hij is geknakt;
mijn vogel gehuld in zijn kuif in mijn hoofd,
helemaal achterin.
En ieder noch ander vliegeziet de zon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK