jj – debby visser-neale
je kroop onder mijn haar
vlijde je tegen mijn nek
zo zachtjes lag je daar
je borstkas zwaar je
ademde nauwelijks nog
toch bleef je maar en
zoog mijn warmte op
je laatste ademtocht
viel vannacht toen
ik niet bij je was
Dag Debbie,
Mooi gedicht, het raakte me. Waarschijnlijk door de herinnering die het opriep aan een kat van 21 jaar. Het dier was altijd dichtbij, je kon je letterlijk en figuurlijk aan hem warmen. Oud en benauwd ging hij “stiekem” dood.
Groet van Stijntje
Debby, dit vind ik de beste van de drie!
Groet,
Jan
Jan, en Stijntje,
Bedankt allebei, goed commentaar! Mijn man moest lachen om mijn domme foutjes, daarom plaatsen ze ze zeker. ha ha.
Groetjes
Debby
Erg mooi.
Wélke domme foutjes?